Wij delen op deze pagina studies, onderzoeken.... die als doel hebben de levenskwaliteit van kankerpatiënten te bevorderen.
ZIN OM DEEL TE NEMEN?
ZIN OM DEEL TE NEMEN?
Studie over buddywerking bij kankerpatiënten
Ik ben student New Media Development aan de Arteveldehogeschool. Voor mijn bachelorproef heb ik voor het onderwerp kanker gekozen en specifiek over de buddywerking. Ik heb een enquête opgesteld met vragen over de buddywerking om hiervoor een beter beeld te kunnen vormen.
Hieronder vind je de link naar de enquête.
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf2zrpkatXQ6fc0SAmN3wsP7_NvmIPocK2CWaAjb5mC9cyeAw/viewform?usp=sf_link
Ik ben student New Media Development aan de Arteveldehogeschool. Voor mijn bachelorproef heb ik voor het onderwerp kanker gekozen en specifiek over de buddywerking. Ik heb een enquête opgesteld met vragen over de buddywerking om hiervoor een beter beeld te kunnen vormen.
Hieronder vind je de link naar de enquête.
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf2zrpkatXQ6fc0SAmN3wsP7_NvmIPocK2CWaAjb5mC9cyeAw/viewform?usp=sf_link
Grootschalig wetenschappelijk onderzoek omtrent selectie, werkbeleving, stress/burnout en werkgezinsbalans, uitgevoerd door de Katholieke Universiteit Leuven, Vrije Universiteit Brussel, Universiteit Gent en Odisee Hogeschool.
Lockdown duwt burnoutpercepties niet omhoog
Laat u geen burnout aanpraten
We horen de laatste weken alsmaar vaker dat er na de coronacurve nu ook een burnoutcurve zit aan te komen. Want al dat thuiswerk in combinatie met de kinderen zou ons duur komen te staan. Burnoutprofessor Ralf Caers (KU Leuven) heeft het gehad met al dat negativisme. Uit een onderzoek van de KU Leuven, UGent, VUB en Odisee Hogeschool bij 2.456 Vlamingen die tijdens de lockdown minstens 4/5de bleven verder werken, blijkt dat deze mensen een lagere kans denken te hebben op burnout dan in dezelfde periode in 2017. De professor roept dan ook op om meer te kijken naar onze veerkracht en wat positiever te kijken naar de lockdown en de toekomst.
Eerst even kijken naar de onderbouw van het onderzoek. Dat lijkt net zoals in 2017 vooral gericht te zijn op bedienden en ambtenaren en is mooi verdeeld op basis van geslacht, leeftijd en beroepssectoren. Het onderzoek werd uitgevoerd tussen 30 april en 8 mei, wat mooi gelijk loopt met de versoepeling van de lockdownmaatregelen. De resultaten die vandaag gerapporteerd worden zijn gebaseerd op de respondenten die tijdens de lockdown voltijds (minstens 4/5de) bleven verder werken en die dus geen tijdelijke werkloosheid hebben genoten (2456 respondenten).
Uit de resultaten blijkt dat de werkende Vlamingen eerder positief zijn over de kans om op korte of lange termijn een burnout te ontwikkelen. 9.4% denkt binnen het jaar door een burnout getroffen te worden, terwijl dat in 2017 nog 12% was. We zien een gelijke trend in de kans op het ontwikkelen van een burnout binnen 5 jaar en ooit, met respectievelijk 18.4% en 41,8%, ten opzichte van 26.1% en 49,8% in 2017. Bovendien was er tijdens de lockdown ook een grote groep van tijdelijke werklozen (op haar hoogtepunt zelfs meer dan één miljoen), die helemaal niet met werk werd belast maar net veel vrije tijd kreeg. Zij lijken dan ook niet meer kans te maken op een burnout dan de andere Vlamingen. Ralf Caers (KU Leuven) vindt die cijfers een opsteker. “Er wordt de laatste tijd heel veel gesproken over de golf van burnouts die na de coronacrisis zal volgen. Maar de werkende Vlamingen lijken veel weerbaarder en veerkrachtiger dan men denkt. We moeten dus ook opletten dat we geen zelfvervullende belofte aan het maken zijn en de Vlamingen angstiger maken over de toekomst dan nodig is”.
Maar wat dan met al die verhalen over moeilijkere werkomstandigheden, de druk om het werk te combineren met de kinderen die niet naar school mogen en het vele werk dat op de plank blijft liggen? Uit de resultaten van de studie blijkt dat de respondenten nogal verschillen in hoe hun werkdruk door de coronacrisis veranderd is. 31.2% zag de werkdruk stijgen, terwijl 24.7% de werkdruk zag dalen. Vier op de tien respondenten had dus dezelfde werkdruk als voor de lockdown. Er komt zoals verwacht wel een duidelijk verband naar voren als we de werkdruk koppelen met de verwachting om een burnout te ontwikkelen. De werkende Vlamingen die hun werkdruk door de coronacrisis zagen toenemen, rapporteren meer dan dubbel zoveel kans om binnen het jaar een burnout te ontwikkelen (17.9%) dan bij wie de werkdruk gelijk bleef. Volgens Caers moeten we dat resultaat wel erg kritisch interpreteren. “Eigenlijk zien we hier dat een derde van de werknemers (degenen met een hogere werkdruk) de cijfers sterk omhoog trekken. Als we kijken naar de mensen wiens werkdruk gelijk bleef of daalde, dan denkt maar respectievelijk 6.8% en 3.4% om binnen het jaar een burnout te ontwikkelen. Dat zijn zeer bemoedigende cijfers. Bovendien geeft ook 8 op de 10 mensen wiens werkdruk steeg aan dat ze geen burnout denken te ontwikkelen binnen het jaar. We durven dus te concluderen dat de lockdown veel mensen voor uitdagingen heeft gesteld, maar dat er geen burnoutgolf lijkt aan te komen”.
We mogen dus niet denken dat iedereen het drukker had dan anders, maar heeft het sluiten van de scholen ons dan niet genekt? De resultaten tonen aan dat het hebben van kinderen er niet voor zorgde dat we meer werkdruk voelden en het heeft ook geen effect op onze vrees om een burnout te ontwikkelen. Vrouwen rapporteren ook een gelijkaardige verwachting op het al dan niet ontwikkelen van burnout dan de mannen, wat meteen het argument teniet doet dat de vrouwen meer belast zouden zijn door de combinatie thuiswerk en kinderen dan de mannen. Caers ziet hier drie verklaringen voor. “De werknemers en de werkgevers lijken erin geslaagd te zijn om een nieuwe balans te vinden. Als de aanwezigheid van de kinderen bij het thuiswerk niet leidt tot een hogere werkdruk, dan kan dat enerzijds verklaard worden doordat veel werkgevers de doelen hebben aangepast. Daardoor daalt dan het op te leveren werk voor de werknemers, waardoor er een compensatie is voor de moeilijkere omstandigheden waarin men werkt. Ten tweede blijken veel werknemers ook bijzonder veerkrachtig en hebben ze nieuwe werkmethoden ontwikkelt die compenseren voor het tijdsverlies door de tijdelijke problemen of hebben ze hun werk efficiënter gemaakt. We horen vaak de negatieve berichtgeving, maar deze bevindingen stemmen ons toch een heel pak positiever. Het zal best pittig zijn geweest, maar we lijken er niet meer burnout door te zullen ontwikkelen. Tot slot suggereren dat data ook dat men het werk meer gespreid heeft over de dag, omdat de thuiswerkers minder tevreden lijken met het aantal werkuren dan de mensen die wel nog moesten gaan werken. Dat kan erop wijzen dat men nog nadrukkelijker het werk en het privéleven in elkaar heeft zien overlopen, met bijvoorbeeld meer pauzes tijdens het werk omwille van de kinderen en nog wat extra werktijd nadat de kinderen naar bed gingen. Bij de niet-thuiswerkers ligt de tevredenheid over de uren dus hoger, maar voelt de werkdruk binnen die uren wel ook wat hoger aan dan voor de thuiswerkers”.
En wat dan met het verminderde sociale contact met de collega’s? Zijn we niet van elkaar vervreemd en wordt het allemaal niet individualistischer door de lockdown? Ook hier is Caers bemoedigend. “Uit het onderzoek blijkt dat de tevredenheid over de collega’s niet verminderd is door thuis te werken. De thuiswerkers zijn nog altijd even positief over het contact met collega’s als de Vlamingen die wel naar het werk moesten. We hebben dus minder fysiek contact, maar dat betekent niet dat we elkaar niet vinden via Skype, Whatsapp-groepen of zelfs nog maar via mail. We hebben ook heel veel inzet gezien bij mensen om ondanks de lockdown met elkaar in contact te blijven en elkaar geen extra stressoren te bezorgen. Dat heeft duidelijk geloond”. Tot slot geven de resultaten ook aan dat de thuiswerkers niet tevredener waren met hun werkruimte dan de niet-thuiswerkers. Aangezien er toch wel vaker geklaagd wordt over storende landschapsbureaus, zou je verwachten dat het thuis beter is. Toch denkt Caers dat dit geen kruis maakt over het idee dat je thuis veel meer mogelijkheden hebt om een leuke werkomgeving te creëren dan op het werk. “De verklaring ligt waarschijnlijk in het feit dat er veel mensen zijn die voor de lockdown niet of alleszins niet zo lang thuiswerkten en dat zij hun thuiswerkomgeving dus nog moeten optimaliseren. En door de aanwezigheid van de kinderen was de lockdown-periode sowieso niet echt representatief voor normale thuiswerksituaties”. Of misschien hebben we in het verleden wat te hard geklaagd over de kantooromgeving en merken we er nu toch ook meer de voordelen van op.
Hoe zit het nu voor de toekomst? Wat mogen we verwachten nu iedereen terug aan het werk gaat en we moeten proberen om de opgelopen schade goed te maken? Caers zegt geen glazen bol te hebben, maar doet toch een gok. “Veel werknemers komen mentaal gezond uit deze lockdown. Dat is goed, want er ligt nu veel werk op de plank. Onderzoek heeft al vaak aangetoond dat we altijd nog net dat tikkeltje meer kunnen in crisistijden. Mensen die houden van hun bedrijf trekken heel vaak samen aan de koord als het voortbestaan van dat bedrijf in het gedrang komt. We mogen van hard werken dus zeker geen taboe maken. Het kan ongelofelijk veel voldoening geven om samen je geliefde bedrijf recht te houden en dan hoeft hard werken echt niet altijd naar een burnout te leiden. Daarom geloof ik erin dat bedrijven die tijdens de lockdown voor hun mensen hebben gezorgd, die zorg na de lockdown zullen terugkrijgen”.
-----
Nogmaals van harte dank voor uw deelname aan ons onderzoek.
Hoogachtend,
Prof. Dr. Ralf Caers (KU Leuven)
Prof. Dr. Marijke De Couck (VUB-Odisee)
Prof. Dr. Stijn Baert (UGent)
Drs. Philippe Sterkens (UGent)
Dra. Adelina Sharipova (UGent)
Lockdown duwt burnoutpercepties niet omhoog
Laat u geen burnout aanpraten
We horen de laatste weken alsmaar vaker dat er na de coronacurve nu ook een burnoutcurve zit aan te komen. Want al dat thuiswerk in combinatie met de kinderen zou ons duur komen te staan. Burnoutprofessor Ralf Caers (KU Leuven) heeft het gehad met al dat negativisme. Uit een onderzoek van de KU Leuven, UGent, VUB en Odisee Hogeschool bij 2.456 Vlamingen die tijdens de lockdown minstens 4/5de bleven verder werken, blijkt dat deze mensen een lagere kans denken te hebben op burnout dan in dezelfde periode in 2017. De professor roept dan ook op om meer te kijken naar onze veerkracht en wat positiever te kijken naar de lockdown en de toekomst.
Eerst even kijken naar de onderbouw van het onderzoek. Dat lijkt net zoals in 2017 vooral gericht te zijn op bedienden en ambtenaren en is mooi verdeeld op basis van geslacht, leeftijd en beroepssectoren. Het onderzoek werd uitgevoerd tussen 30 april en 8 mei, wat mooi gelijk loopt met de versoepeling van de lockdownmaatregelen. De resultaten die vandaag gerapporteerd worden zijn gebaseerd op de respondenten die tijdens de lockdown voltijds (minstens 4/5de) bleven verder werken en die dus geen tijdelijke werkloosheid hebben genoten (2456 respondenten).
Uit de resultaten blijkt dat de werkende Vlamingen eerder positief zijn over de kans om op korte of lange termijn een burnout te ontwikkelen. 9.4% denkt binnen het jaar door een burnout getroffen te worden, terwijl dat in 2017 nog 12% was. We zien een gelijke trend in de kans op het ontwikkelen van een burnout binnen 5 jaar en ooit, met respectievelijk 18.4% en 41,8%, ten opzichte van 26.1% en 49,8% in 2017. Bovendien was er tijdens de lockdown ook een grote groep van tijdelijke werklozen (op haar hoogtepunt zelfs meer dan één miljoen), die helemaal niet met werk werd belast maar net veel vrije tijd kreeg. Zij lijken dan ook niet meer kans te maken op een burnout dan de andere Vlamingen. Ralf Caers (KU Leuven) vindt die cijfers een opsteker. “Er wordt de laatste tijd heel veel gesproken over de golf van burnouts die na de coronacrisis zal volgen. Maar de werkende Vlamingen lijken veel weerbaarder en veerkrachtiger dan men denkt. We moeten dus ook opletten dat we geen zelfvervullende belofte aan het maken zijn en de Vlamingen angstiger maken over de toekomst dan nodig is”.
Maar wat dan met al die verhalen over moeilijkere werkomstandigheden, de druk om het werk te combineren met de kinderen die niet naar school mogen en het vele werk dat op de plank blijft liggen? Uit de resultaten van de studie blijkt dat de respondenten nogal verschillen in hoe hun werkdruk door de coronacrisis veranderd is. 31.2% zag de werkdruk stijgen, terwijl 24.7% de werkdruk zag dalen. Vier op de tien respondenten had dus dezelfde werkdruk als voor de lockdown. Er komt zoals verwacht wel een duidelijk verband naar voren als we de werkdruk koppelen met de verwachting om een burnout te ontwikkelen. De werkende Vlamingen die hun werkdruk door de coronacrisis zagen toenemen, rapporteren meer dan dubbel zoveel kans om binnen het jaar een burnout te ontwikkelen (17.9%) dan bij wie de werkdruk gelijk bleef. Volgens Caers moeten we dat resultaat wel erg kritisch interpreteren. “Eigenlijk zien we hier dat een derde van de werknemers (degenen met een hogere werkdruk) de cijfers sterk omhoog trekken. Als we kijken naar de mensen wiens werkdruk gelijk bleef of daalde, dan denkt maar respectievelijk 6.8% en 3.4% om binnen het jaar een burnout te ontwikkelen. Dat zijn zeer bemoedigende cijfers. Bovendien geeft ook 8 op de 10 mensen wiens werkdruk steeg aan dat ze geen burnout denken te ontwikkelen binnen het jaar. We durven dus te concluderen dat de lockdown veel mensen voor uitdagingen heeft gesteld, maar dat er geen burnoutgolf lijkt aan te komen”.
We mogen dus niet denken dat iedereen het drukker had dan anders, maar heeft het sluiten van de scholen ons dan niet genekt? De resultaten tonen aan dat het hebben van kinderen er niet voor zorgde dat we meer werkdruk voelden en het heeft ook geen effect op onze vrees om een burnout te ontwikkelen. Vrouwen rapporteren ook een gelijkaardige verwachting op het al dan niet ontwikkelen van burnout dan de mannen, wat meteen het argument teniet doet dat de vrouwen meer belast zouden zijn door de combinatie thuiswerk en kinderen dan de mannen. Caers ziet hier drie verklaringen voor. “De werknemers en de werkgevers lijken erin geslaagd te zijn om een nieuwe balans te vinden. Als de aanwezigheid van de kinderen bij het thuiswerk niet leidt tot een hogere werkdruk, dan kan dat enerzijds verklaard worden doordat veel werkgevers de doelen hebben aangepast. Daardoor daalt dan het op te leveren werk voor de werknemers, waardoor er een compensatie is voor de moeilijkere omstandigheden waarin men werkt. Ten tweede blijken veel werknemers ook bijzonder veerkrachtig en hebben ze nieuwe werkmethoden ontwikkelt die compenseren voor het tijdsverlies door de tijdelijke problemen of hebben ze hun werk efficiënter gemaakt. We horen vaak de negatieve berichtgeving, maar deze bevindingen stemmen ons toch een heel pak positiever. Het zal best pittig zijn geweest, maar we lijken er niet meer burnout door te zullen ontwikkelen. Tot slot suggereren dat data ook dat men het werk meer gespreid heeft over de dag, omdat de thuiswerkers minder tevreden lijken met het aantal werkuren dan de mensen die wel nog moesten gaan werken. Dat kan erop wijzen dat men nog nadrukkelijker het werk en het privéleven in elkaar heeft zien overlopen, met bijvoorbeeld meer pauzes tijdens het werk omwille van de kinderen en nog wat extra werktijd nadat de kinderen naar bed gingen. Bij de niet-thuiswerkers ligt de tevredenheid over de uren dus hoger, maar voelt de werkdruk binnen die uren wel ook wat hoger aan dan voor de thuiswerkers”.
En wat dan met het verminderde sociale contact met de collega’s? Zijn we niet van elkaar vervreemd en wordt het allemaal niet individualistischer door de lockdown? Ook hier is Caers bemoedigend. “Uit het onderzoek blijkt dat de tevredenheid over de collega’s niet verminderd is door thuis te werken. De thuiswerkers zijn nog altijd even positief over het contact met collega’s als de Vlamingen die wel naar het werk moesten. We hebben dus minder fysiek contact, maar dat betekent niet dat we elkaar niet vinden via Skype, Whatsapp-groepen of zelfs nog maar via mail. We hebben ook heel veel inzet gezien bij mensen om ondanks de lockdown met elkaar in contact te blijven en elkaar geen extra stressoren te bezorgen. Dat heeft duidelijk geloond”. Tot slot geven de resultaten ook aan dat de thuiswerkers niet tevredener waren met hun werkruimte dan de niet-thuiswerkers. Aangezien er toch wel vaker geklaagd wordt over storende landschapsbureaus, zou je verwachten dat het thuis beter is. Toch denkt Caers dat dit geen kruis maakt over het idee dat je thuis veel meer mogelijkheden hebt om een leuke werkomgeving te creëren dan op het werk. “De verklaring ligt waarschijnlijk in het feit dat er veel mensen zijn die voor de lockdown niet of alleszins niet zo lang thuiswerkten en dat zij hun thuiswerkomgeving dus nog moeten optimaliseren. En door de aanwezigheid van de kinderen was de lockdown-periode sowieso niet echt representatief voor normale thuiswerksituaties”. Of misschien hebben we in het verleden wat te hard geklaagd over de kantooromgeving en merken we er nu toch ook meer de voordelen van op.
Hoe zit het nu voor de toekomst? Wat mogen we verwachten nu iedereen terug aan het werk gaat en we moeten proberen om de opgelopen schade goed te maken? Caers zegt geen glazen bol te hebben, maar doet toch een gok. “Veel werknemers komen mentaal gezond uit deze lockdown. Dat is goed, want er ligt nu veel werk op de plank. Onderzoek heeft al vaak aangetoond dat we altijd nog net dat tikkeltje meer kunnen in crisistijden. Mensen die houden van hun bedrijf trekken heel vaak samen aan de koord als het voortbestaan van dat bedrijf in het gedrang komt. We mogen van hard werken dus zeker geen taboe maken. Het kan ongelofelijk veel voldoening geven om samen je geliefde bedrijf recht te houden en dan hoeft hard werken echt niet altijd naar een burnout te leiden. Daarom geloof ik erin dat bedrijven die tijdens de lockdown voor hun mensen hebben gezorgd, die zorg na de lockdown zullen terugkrijgen”.
-----
Nogmaals van harte dank voor uw deelname aan ons onderzoek.
Hoogachtend,
Prof. Dr. Ralf Caers (KU Leuven)
Prof. Dr. Marijke De Couck (VUB-Odisee)
Prof. Dr. Stijn Baert (UGent)
Drs. Philippe Sterkens (UGent)
Dra. Adelina Sharipova (UGent)
Studie van Ine Declerk van de Arteveldehogeschool 05-05-2020
Voor een onderzoek aan de Arteveldehogeschool zoeken wij 10 mensen met kanker die graag één keer gedurende één uur met ons willen spreken. Dit gebeurt eenmalig, op afstand (via telefoon of skype) en op een door u gekozen tijdstip.
Wie zoeken we? Volwassenen die:
* Een kankerbehandeling doormaken (operatie, chemo, immuno, bestraling, enz...) en pas zeer recent (< 1 jaar geleden) de diagnose kregen
* Niet of helemaal niet sportief zijn (je mag sport echt wel niet leuk vinden!)
* Graag een uurtje met ons wil praten (via telefoon, skype...) over zijn/haar idee over bewegen tijdens kankerbehandeling
Wij appreciëren echt wel jullie moeite en tijd, en willen daarom elke deelnemer belonen met twee cinematickets.
Alle info en aanmelding voor het onderzoek bij ine.declerck@arteveldehs.be
1000x dank aan iedereen die wil deelnemen
Ine De Clerck (PhD)
Head of Research & Development in Health & Care
Researcher MOVING CANCER CARE
Artevelde University of Applied Sciences
www.arteveldehogeschool.be
Voor een onderzoek aan de Arteveldehogeschool zoeken wij 10 mensen met kanker die graag één keer gedurende één uur met ons willen spreken. Dit gebeurt eenmalig, op afstand (via telefoon of skype) en op een door u gekozen tijdstip.
Wie zoeken we? Volwassenen die:
* Een kankerbehandeling doormaken (operatie, chemo, immuno, bestraling, enz...) en pas zeer recent (< 1 jaar geleden) de diagnose kregen
* Niet of helemaal niet sportief zijn (je mag sport echt wel niet leuk vinden!)
* Graag een uurtje met ons wil praten (via telefoon, skype...) over zijn/haar idee over bewegen tijdens kankerbehandeling
Wij appreciëren echt wel jullie moeite en tijd, en willen daarom elke deelnemer belonen met twee cinematickets.
Alle info en aanmelding voor het onderzoek bij ine.declerck@arteveldehs.be
1000x dank aan iedereen die wil deelnemen
Ine De Clerck (PhD)
Head of Research & Development in Health & Care
Researcher MOVING CANCER CARE
Artevelde University of Applied Sciences
www.arteveldehogeschool.be
Studie van laatstejaars student ergotherapie AP-Hogeschool Antwerpen 15-04-2020
Ik ben Kaat Van De Walle, een laatstejaars student ergotherapie aan de Ap-Hogeschool te Antwerpen. Ik maak dit jaar een eindwerk met betrekking tot de oncologische populatie. Ik onderzoek van welke restverschijnselen mensen vooral last ondervinden na een oncologische behandeling. Daarna wil ik bevragen of de mensen hulpmiddelen/trucjes gebruiken om met deze problemen om te gaan. Vaak zijn mensen niet op de hoogte van welke hulpmiddelen/trucjes er allemaal bestaan.
Ik spits mij toe op mensen met borstkanker, longkanker, prostaatkanker en dikke-darmkanker. Via een online vragenlijst probeer ik mijn gegevens te verzamelen. Voor borstkanker heb ik op dit moment het minst aantal antwoorden binnen gekregen. Ik heb al veel organisaties aangeschreven, maar ik krijg spijtig genoeg weinig respons.
Ik richt me dit keer op jullie overkoepelende organisatie met de vraag of jullie het zien zitten om mijn vragenlijst te delen op jullie fb-pagina?
Via onderstaande link komen de mensen meteen terecht bij de vragenlijst:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScOZdn2OlSsR7yXFaOFWdpuEdfAQCp657GCmDNXi0I2pHfbXw/viewform?usp=sf_link
Ik ben Kaat Van De Walle, een laatstejaars student ergotherapie aan de Ap-Hogeschool te Antwerpen. Ik maak dit jaar een eindwerk met betrekking tot de oncologische populatie. Ik onderzoek van welke restverschijnselen mensen vooral last ondervinden na een oncologische behandeling. Daarna wil ik bevragen of de mensen hulpmiddelen/trucjes gebruiken om met deze problemen om te gaan. Vaak zijn mensen niet op de hoogte van welke hulpmiddelen/trucjes er allemaal bestaan.
Ik spits mij toe op mensen met borstkanker, longkanker, prostaatkanker en dikke-darmkanker. Via een online vragenlijst probeer ik mijn gegevens te verzamelen. Voor borstkanker heb ik op dit moment het minst aantal antwoorden binnen gekregen. Ik heb al veel organisaties aangeschreven, maar ik krijg spijtig genoeg weinig respons.
Ik richt me dit keer op jullie overkoepelende organisatie met de vraag of jullie het zien zitten om mijn vragenlijst te delen op jullie fb-pagina?
Via onderstaande link komen de mensen meteen terecht bij de vragenlijst:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScOZdn2OlSsR7yXFaOFWdpuEdfAQCp657GCmDNXi0I2pHfbXw/viewform?usp=sf_link
Studie masterstudenten Management en Beleid van de Gezondheidszorg UGent 31-03-2020
U wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een experimentele studie. Als masterstudenten in de richting Management en het Beleid van de Gezondheidszorg (Universiteit Gent) voeren wij onderzoek naar de toenemende digitalisering in zorg en welzijn. Het doel van dit onderzoek is om inzicht te verwerven in het gebruik van mobiele applicaties of kortweg apps binnen de gezondheidszorg.
Indien u lijdt aan een chronische aandoening en tussen 18 en 65 jaar oud bent, vragen wij u vriendelijk of u de tijd zou willen nemen om een vragenlijst voor ons in te vullen. Dit zal ongeveer tien minuten van uw tijd in beslag nemen. De door u verstrekte gegevens zullen anoniem worden verwerkt.
indien u bereid bent deel te nemen aan deze studie, verzoeken wij u vriendelijk om via volgende link de vragenlijst te openen: https://is.gd/apps_arts_specialist.
Indien er onduidelijkheden zijn of indien u bijkomende informatie wenst aangaande deze studie, kan u contact opnemen met ons via stijn.rosseel@ugent.be of eline.luys@ugent.be.
Hartelijk dank voor uw deelname aan deze studie.
Stijn Rosseel Eline Luys
Studie AP-Hogeschool Antwerpen 31-03-2020
Ik ben Kaat Van De Walle, laatstejaars student ergotherapie aan de AP-hogeschool van Antwerpen.
Ik maak een eindwerk met betrekking tot mensen met borstkanker. Ik wil in kaart brengen welke klachten vooral opduiken na een oncologische behandeling en vergelijken met wat er in de literatuur beschreven staat. Bijkomend wil ik ook bevragen of mensen eventuele hulpmiddelen gebruiken om deze problemen te verminderen (bijvoorbeeld het gebruiken van een grijpstok, een helpstuk om een beha te doen, enzovoort). Voor mijn eindwerk was het de bedoeling dat ik een groepsgesprek ging organiseren met borstkankerpatiënten. Omwille van het coronavirus, heb wij de richtlijn gekregen dat dit niet meer mag. Ik heb daarom een vragenlijst moeten maken. Ik ben nu op zoek naar mensen met de diagnose borstkanker die het zien zitten om de vragenlijst in te vullen. Kunnen jullie mij helpen?
Via deze link komen mensen rechtstreeks terecht bij de vragenlijst:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScOZdn2OlSsR7yXFaOFWdpuEdfAQCp657GCmDNXi0I2pHfbXw/viewform?usp=sf_link
Studie Hogeshool PXL 19-02-2020
Wij zijn Lotte Jespers & Dorien Meus, twee derdejaarsstudenten ergotherapie aan de Hogeschool PXL te Hasselt. Onze bachelorproef heeft als onderwerp arbeidsre-integratie binnen oncologie. Aangezien de patiëntenpopulatie binnen de beroepsactieve leeftijd steeds meer toeneemt merken we dat hier meer vraag naar is. Vandaar zouden wij oncologische patiënten binnen de beroepsactieve leeftijd (18-65 jaar) willen bereiken.
Heeft u even tijd en behoort u tot deze groep, dan zou het voor ons een grote meerwaarde zijn als u onze vragenlijst zou willen invullen. Via de onderstaande link kan u de vragenlijst terugvinden:
https://forms.gle/FocG1rEiRFaKoNNj8
Wij zijn Lotte Jespers & Dorien Meus, twee derdejaarsstudenten ergotherapie aan de Hogeschool PXL te Hasselt. Onze bachelorproef heeft als onderwerp arbeidsre-integratie binnen oncologie. Aangezien de patiëntenpopulatie binnen de beroepsactieve leeftijd steeds meer toeneemt merken we dat hier meer vraag naar is. Vandaar zouden wij oncologische patiënten binnen de beroepsactieve leeftijd (18-65 jaar) willen bereiken.
Heeft u even tijd en behoort u tot deze groep, dan zou het voor ons een grote meerwaarde zijn als u onze vragenlijst zou willen invullen. Via de onderstaande link kan u de vragenlijst terugvinden:
https://forms.gle/FocG1rEiRFaKoNNj8
Vragenlijst van UZA 18-02-2020
Universiteit Antwerpen is bezig met de validatie van een vragenlijst naar smaakstoornissen of veranderingen bij oncologische patiënten. Zij zoeken mensen die deze vragenlijst willen invullen.
Doel van de studie
Smaakstoornissen of veranderingen bij oncologische patiënten hebben invloed op de kwaliteit van leven en een negatieve invloed op de orale inname van voedsel. Door middel van ‘smaak-screening’ kunnen op maat gemaakte adviezen en recepten ervoor zorgen dat de patiënt weer met ‘smaak’ kan eten.
Wie?
Oncologische patiënten die chemotherapie als behandeling hebben gehad.
Wat?
Aan de hand van de ingevulde vragenlijst kunnen we nagaan of de CiTAS- smaakschaal effectief smaakverandering meet.
Hoe?
Via volgende link: : https://uantwerpen.eu.qualtrics.com/jfe/form/SV_4JgvVVS23FZ902N
Universiteit Antwerpen is bezig met de validatie van een vragenlijst naar smaakstoornissen of veranderingen bij oncologische patiënten. Zij zoeken mensen die deze vragenlijst willen invullen.
Doel van de studie
Smaakstoornissen of veranderingen bij oncologische patiënten hebben invloed op de kwaliteit van leven en een negatieve invloed op de orale inname van voedsel. Door middel van ‘smaak-screening’ kunnen op maat gemaakte adviezen en recepten ervoor zorgen dat de patiënt weer met ‘smaak’ kan eten.
Wie?
Oncologische patiënten die chemotherapie als behandeling hebben gehad.
Wat?
Aan de hand van de ingevulde vragenlijst kunnen we nagaan of de CiTAS- smaakschaal effectief smaakverandering meet.
Hoe?
Via volgende link: : https://uantwerpen.eu.qualtrics.com/jfe/form/SV_4JgvVVS23FZ902N
Openbare raadpleging Europese kankerbestrijdingsplan / Europese Commisie 09-02-2020
Feedback mogelijk van
4 februari 2020 - 28 april 2020 (middernacht, plaatselijke tijd Brussel)
Onderwerp
Volksgezondheid
Doelgroep
De raadpleging is gericht tot individuele burgers, patiënten en mantelzorgers, die op persoonlijke titel antwoorden, en tot gezondheidswerkers en organisaties die betrokken zijn bij kankerpreventie, ‑diagnose, ‑behandeling, ‑opvolging en ‑onderzoek.
Waarom wij u raadplegen
Jaarlijks krijgen 3,5 miljoen mensen in de EU te horen dat ze kanker hebben en jaarlijks eist de ziekte 1,3 miljoen levens. 40 % van ons zal er vroeg of laat mee te maken krijgen. De EU zet zich al tientallen jaren actief in om het aantal gevallen van kanker terug te dringen. Het eerste “Europa tegen kanker”-programma, dat eind jaren tachtig werd gelanceerd, heeft geleid tot de vaststelling van belangrijke EU-wetgeving inzake tabak en gezondheid op het werk. Sindsdien leveren de EU-lidstaten inspanningen om sterfte als gevolg van chronische ziekten, waaronder kanker, terug te dringen. In het licht hiervan heeft Commissievoorzitter von der Leyen zich ertoe verbonden een Europees kankerbestrijdingsplan uit te voeren. Hiermee wil zij de lidstaten en de belanghebbenden steunen in hun streven naar een betere kankerbestrijding en naar kwalitatief betere zorg met de bedoeling het door deze ziekte veroorzaakte lijden te verminderen. De Commissie is voornemens de hele cyclus van de ziekte in haar plan op te nemen, van preventie en vroegtijdige diagnose tot behandeling en levenskwaliteit van (ex-)patiënten. Met deze openbare raadpleging nodigt de Europese Commissie alle belanghebbenden, zowel individuen als organisaties, uit om hun standpunten en ervaringen te delen en op die manier een bijdrage te leveren aan een Europees kankerbestrijdingsplan waarin de Europese burgers centraal staan. Meer informatie over de EU-acties op het gebied van kanker: https://ec.europa.eu/health/non_communicable_diseases/cancer_nl
Vragenlijst beantwoorden
U kunt meedoen aan deze openbare raadpleging door de onlinevragenlijst in te vullen. Kunt u de onlinevragenlijst niet invullen, dan kunt u ons mailen op onderstaand adres.
Vragenlijsten zijn soms in enkele en soms in alle officiële EU-talen beschikbaar. U mag echter altijd in elke officiële EU-taal reageren.
Omwille van de transparantie vragen we organisaties en bedrijven die aan een openbare raadpleging willen deelnemen, om zich in te schrijven in het transparantieregister van de EU.
Vragenlijst beantwoorden
Persoonsgegevens en privacy
De Europese Unie verbindt zich ertoe uw persoonsgegevens te beschermen en uw privacy te respecteren. Bij openbare raadplegingen houden wij ons aan Verordening (EU) 2018/1725 betreffende de verwerking van persoonsgegevens door de EU-instellingen.
Meer over de bescherming van uw persoonsgegevens
Contact
sante-cancer@ec.europa.eu
Feedback mogelijk van
4 februari 2020 - 28 april 2020 (middernacht, plaatselijke tijd Brussel)
Onderwerp
Volksgezondheid
Doelgroep
De raadpleging is gericht tot individuele burgers, patiënten en mantelzorgers, die op persoonlijke titel antwoorden, en tot gezondheidswerkers en organisaties die betrokken zijn bij kankerpreventie, ‑diagnose, ‑behandeling, ‑opvolging en ‑onderzoek.
Waarom wij u raadplegen
Jaarlijks krijgen 3,5 miljoen mensen in de EU te horen dat ze kanker hebben en jaarlijks eist de ziekte 1,3 miljoen levens. 40 % van ons zal er vroeg of laat mee te maken krijgen. De EU zet zich al tientallen jaren actief in om het aantal gevallen van kanker terug te dringen. Het eerste “Europa tegen kanker”-programma, dat eind jaren tachtig werd gelanceerd, heeft geleid tot de vaststelling van belangrijke EU-wetgeving inzake tabak en gezondheid op het werk. Sindsdien leveren de EU-lidstaten inspanningen om sterfte als gevolg van chronische ziekten, waaronder kanker, terug te dringen. In het licht hiervan heeft Commissievoorzitter von der Leyen zich ertoe verbonden een Europees kankerbestrijdingsplan uit te voeren. Hiermee wil zij de lidstaten en de belanghebbenden steunen in hun streven naar een betere kankerbestrijding en naar kwalitatief betere zorg met de bedoeling het door deze ziekte veroorzaakte lijden te verminderen. De Commissie is voornemens de hele cyclus van de ziekte in haar plan op te nemen, van preventie en vroegtijdige diagnose tot behandeling en levenskwaliteit van (ex-)patiënten. Met deze openbare raadpleging nodigt de Europese Commissie alle belanghebbenden, zowel individuen als organisaties, uit om hun standpunten en ervaringen te delen en op die manier een bijdrage te leveren aan een Europees kankerbestrijdingsplan waarin de Europese burgers centraal staan. Meer informatie over de EU-acties op het gebied van kanker: https://ec.europa.eu/health/non_communicable_diseases/cancer_nl
Vragenlijst beantwoorden
U kunt meedoen aan deze openbare raadpleging door de onlinevragenlijst in te vullen. Kunt u de onlinevragenlijst niet invullen, dan kunt u ons mailen op onderstaand adres.
Vragenlijsten zijn soms in enkele en soms in alle officiële EU-talen beschikbaar. U mag echter altijd in elke officiële EU-taal reageren.
Omwille van de transparantie vragen we organisaties en bedrijven die aan een openbare raadpleging willen deelnemen, om zich in te schrijven in het transparantieregister van de EU.
Vragenlijst beantwoorden
Persoonsgegevens en privacy
De Europese Unie verbindt zich ertoe uw persoonsgegevens te beschermen en uw privacy te respecteren. Bij openbare raadplegingen houden wij ons aan Verordening (EU) 2018/1725 betreffende de verwerking van persoonsgegevens door de EU-instellingen.
Meer over de bescherming van uw persoonsgegevens
Contact
sante-cancer@ec.europa.eu
Onderzoek VUB onder toezicht van dr. Elke Van Hoof 23-10-2019
Bouw mee aan een ziekenhuisomgeving waarin de patiënt centraal staat.
Als patiënt willen we je centraal stellen in de behandeling. Om dit te doen, dienen we te weten in hoeverre je actief betrokken wilt worden in het nemen van belangrijke keuzen in je behandeling.
In dit onderzoek willen we weten wat je voorkeur is. Welke informatie wil je ontvangen en wanneer geven we deze het best? We nodigen je daarom uit om een vragenlijst in te vullen. Het zal ongeveer 30 minuten van je tijd in beslag nemen.
De bevraging is dus best omvangrijk. Dat komt omdat we echt in detail willen weten hoe het met je gaat en hoe u met je ziekte omgaat. Neem daarom je tijd. Je kan tijdens de bevraging even pauzeren en er later verder aan werken. Let op dat je de bevraging steeds op hetzelfde toestel opent.
Wie komt in aanmerking?
- M/V tussen 18 en 70 jaar
- Kankerdiagnose tijdens de afgelopen 5 jaar
- Nederlands- of Franstalig
- Geen tumor van het centraal zenuwstelsel/hersenen
Met dit onderzoek willen we de manier waarop je informatie ontvangt, verbeteren. Met de resultaten van dit onderzoek kunnen we je beter te woord staan. We werken ook aan aangepaste informatiebrochures. Tot slot, werken we aan een manier om je arts je voorkeur van informatie en besluitvorming door te geven zodat de gesprekken vlotter verlopen voor jou én je familie.
Verwerkersverantwoordelijke van de data: Vrije Universiteit Brussel
Promotor: Prof. Dr. Elke Van Hoof
Onderzoeker: Florian Rothenbücher
Je vindt al deze en bijkomende informatie ook terug op de volgende webpage: https://www.vub.be/kankerbeleving
We zullen hier ook de data en kanalen vermelden waarop de resultaten worden gepresenteerd.
Contact voor inhoudelijke vragen of problemen tijdens het invullen:
florian.rothenbucher@vub.be of 0493/17.15.33.
Klik hier voor de vragenlijst: https://vubdochumansciences.eu.qualtrics.com/jfe/form/SV_1ZZTQTthqRrnPQ9
Graag willen we je nog op de volgende punten wijzen:
Je deelname is vrijwillig; er kan op geen enkele manier sprake zijn van dwang. Als je tijdens
het invullen van de enquête wil stoppen, kan dat, je gegevens zullen niet worden opgeslagen.
Pas na de laatste stap worden je gegevens opgeslagen. Je kan je gegevens na het invullen
nog steeds laten wissen via dpo@vub.be.
De gegevens die in het kader van je deelname worden verzameld, zijn vertrouwelijk. Bij de
publicatie van de resultaten is je anonimiteit verzekerd.
Het klinisch personeel en je behandelend arts heeft geen inzage in de dataset. De artsen en experts betrokken bij het onderzoeksproject krijgen alleen de geaggregeerde, geanonimiseerde resultaten ter inzage en ter verdere verwerking.
Bouw mee aan een ziekenhuisomgeving waarin de patiënt centraal staat.
Als patiënt willen we je centraal stellen in de behandeling. Om dit te doen, dienen we te weten in hoeverre je actief betrokken wilt worden in het nemen van belangrijke keuzen in je behandeling.
In dit onderzoek willen we weten wat je voorkeur is. Welke informatie wil je ontvangen en wanneer geven we deze het best? We nodigen je daarom uit om een vragenlijst in te vullen. Het zal ongeveer 30 minuten van je tijd in beslag nemen.
De bevraging is dus best omvangrijk. Dat komt omdat we echt in detail willen weten hoe het met je gaat en hoe u met je ziekte omgaat. Neem daarom je tijd. Je kan tijdens de bevraging even pauzeren en er later verder aan werken. Let op dat je de bevraging steeds op hetzelfde toestel opent.
Wie komt in aanmerking?
- M/V tussen 18 en 70 jaar
- Kankerdiagnose tijdens de afgelopen 5 jaar
- Nederlands- of Franstalig
- Geen tumor van het centraal zenuwstelsel/hersenen
Met dit onderzoek willen we de manier waarop je informatie ontvangt, verbeteren. Met de resultaten van dit onderzoek kunnen we je beter te woord staan. We werken ook aan aangepaste informatiebrochures. Tot slot, werken we aan een manier om je arts je voorkeur van informatie en besluitvorming door te geven zodat de gesprekken vlotter verlopen voor jou én je familie.
Verwerkersverantwoordelijke van de data: Vrije Universiteit Brussel
Promotor: Prof. Dr. Elke Van Hoof
Onderzoeker: Florian Rothenbücher
Je vindt al deze en bijkomende informatie ook terug op de volgende webpage: https://www.vub.be/kankerbeleving
We zullen hier ook de data en kanalen vermelden waarop de resultaten worden gepresenteerd.
Contact voor inhoudelijke vragen of problemen tijdens het invullen:
florian.rothenbucher@vub.be of 0493/17.15.33.
Klik hier voor de vragenlijst: https://vubdochumansciences.eu.qualtrics.com/jfe/form/SV_1ZZTQTthqRrnPQ9
Graag willen we je nog op de volgende punten wijzen:
Je deelname is vrijwillig; er kan op geen enkele manier sprake zijn van dwang. Als je tijdens
het invullen van de enquête wil stoppen, kan dat, je gegevens zullen niet worden opgeslagen.
Pas na de laatste stap worden je gegevens opgeslagen. Je kan je gegevens na het invullen
nog steeds laten wissen via dpo@vub.be.
De gegevens die in het kader van je deelname worden verzameld, zijn vertrouwelijk. Bij de
publicatie van de resultaten is je anonimiteit verzekerd.
Het klinisch personeel en je behandelend arts heeft geen inzage in de dataset. De artsen en experts betrokken bij het onderzoeksproject krijgen alleen de geaggregeerde, geanonimiseerde resultaten ter inzage en ter verdere verwerking.